Dobry dom, to taki dom, w którym ściany zewnętrzne skutecznie zapobiegają uciekaniu ciepła z wnętrza pomieszczeń, a przy tym — umożliwiają przenikanie wilgoci i mają zdolność do akumulacji ciepła. Takie domy można budować z wyrobów ceramicznych.

Naturalnym, poprawnym, czy wręcz ”normalnym” wydaje się być mocowanie (osadzanie) stolarki okiennej i drzwiowej w warstwie ściany konstrukcyjnej. Przekonanie to jest dodatkowo uzasadnione faktem, że zapewnione mamy wtedy stabilne oparcie dla ramy okiennej i w zasadzie brak kłopotów montażowych.

Z taką sytuacją mamy do czynienia niemal zawsze, gdy elewację budynku wykańczamy warstwą tynku lub płytką elewacyjną oraz niekiedy w przypadku elewacji wykończonej cegłą klinkierową, gdy nie jest problemem powstająca w tym przypadku głęboka (25-35 cm) wnęka okienna.

W przypadku technologii ściany trójwarstwowej z elewacją wykończoną cegłą klinkierową przyjęło się natomiast mocować stolarkę okienną i drzwiową w warstwie termoizolacji. (Rys.2.)

Z punktu widzenia zywkłego użytkownika domu czy mieszkania, elementem podstawowej oceny jest tw. "komfort użytkowy", czyli tania ekonomicznie możliwość utrzymania na odpowiednim poziomie temperatury i wilgotności względnej powietrza we wnętrzu, przy równoczesnym spełnieniu kryteriów estetycznych i to zarówno dla płaszczyzny zewnętrznej, jak i wewnętrznej ściany osłonowej.

W ostatnich latach coraz więcej uwagi poświęca się przegrodom zewnętrznym. Podstawowym parametrem oceny termoizolacyjności przegórd budynku stał się, przez medialne nagłośnienie, tzw. współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę zewnętrzną (kiedyś oznakowany jako "k", a współcześnie "U").