Pokrycie dachu to inwestycja na lata, dlatego rozważny i świadomy inwestor bierze pod uwagę nie tylko koszt, ale przede wszystkim jakość i właściwości materiału, z którego zostanie ono wykonane. Jeżeli zwróci uwagę na trwałość i specyfikę użytkowania, z pewnością wybierze ceramikę, która pokrywa nasze dachy od tysięcy lat. Skoro dachówka wykonana z gliny jest bezkonkurencyjna, skąd niekończące się rozważania nad tym, czy lepiej wybrać betonowe czy ceramiczne pokrycie?

Historia cegły ceramicznej jest długa.... Najwcześniej zalety cegieł odkryli i wykorzystywali mieszkańcy starożytnej Mezopotamii, Egiptu i Babilonu. Stosowały je również cywilizacje Dalekiego Wschodu - „budowniczowie” hinduscy i chińscy. Pierwsze cegły, które pojawiły się na przełomie V i VI tysiąclecia przed naszą erą, nie były wypalane a jedynie suszone na słońcu. Początkowo wyrabiano cegły z samej gliny lub gliny z dodatkiem piasku. Z czasem zaczęto dodawać do niej trawę i liście by ograniczyć pękanie materiału w czasie suszenia. Znacznie większą trwałość cegieł zyskano dzięki procesowi ich wypału. Miało to miejsce w połowie III tysiąclecia p.n.e. w Mezopotamii. Ogromny wpływ na popularyzację tego materiału i sztuki jego produkcji mieli Rzymianie. To właśnie oni „rozwijając” sztukę prowadzenia wojen i prowadząc krwawą politykę podbojów zupełnie nieświadomie podarowali wszystkim podbitym przez siebie krajom jedną dobrą rzecz – cegłę. Rzymianie jako pierwsi rozwinęli też konstrukcje na bazie łuku. Dało to możliwość konstruowania nowego rodzaju przekryć otworów okiennych i drzwiowych. Przestrzennym rozwinięciem zastosowania łuków były różnego rodzaju sklepienia, z czasem powszechnie stosowane we wszelkiego rodzaju budynkach publicznych. Przykłady rzymskiego budownictwa z cegły z tamtego okresu, a zwłaszcza sklepienia i łuki, możemy podziwiać do dziś.

Cegła to również podstawowy materiał budowlany Europy średniowiecznej – idealny budulec na miejskie mury obronne, fosy, zamki i obiekty sakralne.

Od XII wieku centrami budownictwa ceglanego stały się Francja i Niemcy. Począwszy od architektury romańskiej, poprzez Gotyk aż do Renesansu – cegła ze względu na swą wytrzymałość, trwałość i wszechstronne zastosowanie zawsze była bardzo cenionym i pożądanym materiałem konstrukcyjnym.

Pomimo tego, że maszynową produkcję cegieł rozpoczęli Anglicy, to epokowy przełom w produkcji cegieł został dokonany w Niemczech. Zastosowanie prasy ceglarskiej berlińskiego fabrykanta Schlickeysena w roku 1854 i prusko-austriackie zgłoszenie patentowe na piec kręgowy do wypału ceramiki budowlanej, skonstruowany przez Friedricha Hoffmanna w roku 1858, były prawdziwymi „krokami milowymi” umożliwiającymi przemysłową produkcję cegieł.

Komin jest nieodłącznym elementem każdego budynku. Każdy dom jest wyposażony w kominy dymowe, spalinowe i wentylacyjne. Kominy są usytuowane na planie (rzucie) budynku w taki sposób, aby zapewnić odprowadzanie dymu, spalin i zużytego powietrza z kotłowni, kuchni, łazienki, pralni. Zależnie od usytuowania tych pomieszczeń, kominy można skupić w jednym lub więcej miejscach. Jeżeli wymienione pomieszczenia nie przylegają do siebie, każde z nich musi posiadać osobny komin. Kominy murowane powinny być wykonywane z trwałego materiału z co najmniej następujących powodów:

• trudne warunki pracy (dym, temperatura odprowadzanych spalin),
• wilgoć pochodząca ze spalanego opału (dotyczy to także drewna spalanego w piecach węglowych),
• trudne warunki atmosferyczne w części wystającej ponad dach,
• problemy z naprawą kominów ze względu na ich położenie.