Baza wiedzy

Poradnik wykonawcy ma na celu przedstawienie zasad prawidłowego wznoszenia elementów i obiektów z cegieł klinkierowych i elewacyjnych (licowych). Przestrzeganie zaleceń i wytycznych zawartych w niniejszym poradniku, powinno być pomocne przy organizacji oraz wykonywaniu robót budowlanych. Informacje przekazane, powinny ustrzec wykonawcę i/lub inwestora przed wpływem i skutkami niepożądanych wykwitów, wysoleń, pękań, kruszenia się, różnicy w odcieniu zapraw murarskich i do fugowania.

Cegły klinkierowe pozwalają na szerokie możliwości zastosowania przy wznoszeniu ścian nośnych i licowych domów, murów, ogrodzeń oraz elementów małej architektury. Aby błędy wykonawcze, złe warunki pogodowe lub inne okoliczności nie zniweczyły całego efektu należy wszelkie prace murarskie prowadzić zgodnie z normami i sztuką budowlaną.

Cegły klinkierowe pozwalają na szerokie możliwości zastosowania przy wznoszeniu ścian nośnych i licowych domów, murów, ogrodzeń oraz elementów małej architektury. Aby błędy wykonawcze, złe warunki pogodowe lub inne okoliczności nie zniweczyły całego efektu należy wszelkie prace murarskie prowadzić zgodnie z normami i sztuką budowlan

Niniejszy artykuł jest kontynuacją dwóch artykułów wcześniejszych omawiających zagadnienia związane z izolacyjnością cieplną ścian murowanych wykonywanych z ceramicznych elementów murowych [1], [2]. Wśród wielu czynników wpływających na izolacyjność cieplną ścian murowanych - poza wymienionymi w cytowanych artykułach - należy wymienić wielkość ceramicznych elementów murowych, rodzaje spoin i rodzaje zaprawy murarskiej.

Wielkość ceramicznych elementów murowych jest bardzo zróżnicowana. Najmniejsze elementy murowe to cegły pełne lub drążone o wymiarach 250x120x65 mm i objętości 1,95 dm³. Można także spotkać się z cegłami ceramicznymi o wymiarach 240x115x71 mm i objętości 1,96 dm³ lub 240x115x52 mm i objętości 1,435 dm³. Objętość cegły ceramicznej 1,95 dm³ przyjęto nazywać jednostką ceramiczną (czasami jednostką cegłową). Największy ceramiczny element murowy produkowany obecnie w Polsce ma wymiary 500x248x238 mm i objętość 29,5 dm³, czyli ma objętość 15 jednostek ceramicznych.

Spoiny (zarówno poziome jak i pionowe) w murach wykonywanych z ceramicznych elementów murowych mogą być całkowicie wypełnione zaprawą. Spoiny poziome - zgodnie z normą [3] - mogą być wykonywane jako zwykłe o grubości 6 ÷ 15 mm lub jako cienkie o grubości 0,5 ÷ 3 mm. Niekiedy stosuje się pasmowe układanie zaprawy przeważnie w dwóch pasmach usytuowanych w pobliżu licowych powierzchni muru. Spoiny pionowe mogą być wykonywane jako zwykłe o grubości 6 ÷ 15 mm a elementy murowe są łączone na „wpust-wypust” bez udziału zaprawy - takie połączenie oznacza się zwykle jako P+W.

Rodzaje zapraw stosowanych do wykonywania murów z ceramicznych elementów murowych są określone w normie [3]. Są to zaprawy zwykłe i lekkie stosowane w spoinach zwykłych, oraz zaprawy do cienkich spoin - w spoinach cienkich. Wykonywanie murów z cienkimi spoinami wymaga użycia ceramicznych elementów murowych o małych odchyłkach wymiarów, w szczególności wysokości tych elementów.

Ostatnio wprowadzono nowy sposób wykonywania murów z ceramicznych elementów murowych: do spoin poziomych stosuje się tworzywa na spoiwach organicznych, zapewniających uzyskanie połączenia charakterystycznego dla połączeń klejowych, a spoiny pionowe są wykonywane na „wpust-wypust”. Takie mury nie będą rozpatrywane w niniejszym artykule.

Jako parametr charakteryzujący izolacyjność cieplną muru przyjęto współczynnik przewodzenia ciepła muru oznaczony w dalszej treści symbolem λ_m.

Przy wykonywaniu konstrukcji murowych z elementów ceramicznych stosuje się dwa rodzaje zapraw: zaprawy murarskie i zaprawy tynkarskie. Zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów murowych w celu uzyskania muru (łącznie ze spoinowaniem muru), czynność tę nazywamy murowaniem, natomiast zaprawy tynkarskie są stosowane do wykańczania powierzchni muru tynkiem, tę czynność nazywamy tynkowaniem.